Η κυπριακή πολιτική ηγεσία, σχεδόν στο σύνολό της, αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί ότι η επί 47ετίαν πολιτική του καλοπιάσματος, κατευνασμού και εξημέρωσης του τουρκικού θηρίου απέτυχε παταγωδώς. Εξ αυτού, αρνείται να σκεφτεί, να συναποφασίσει και να χαράξει με την Ελλάδα μία νέα στρατηγική αντιμετώπισης του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού και επεκτατισμού, απελευθέρωσης και απαλλαγής της Κύπρου από τον Αττίλα.
Αυτή η στρατηγική, μακράς πνοής και σχεδιασμού, προαπαιτεί κόστος, πολιτικό και οικονομικό, θυσίες, πατριωτισμό, ανιδιοτελή αγάπη για τη δούλη πατρίδα, αταλάντευτη επιμονή στην απελευθέρωσή της από τον αττιλικό ζυγό. Με απλά λόγια: Απαιτείται πανεθνική απόφαση για εθνική και βιολογική επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού έναντι του επιτιθέμενου τουρκισμού.
Προτάσσεται διαχρονικά ένα αμάχητο επιχείρημα, που η Αθήνα φαίνεται να υποτιμά ή να μη συνειδητοποιεί: Αν χαθεί και τουρκέψει η Κύπρος, η Ελλάδα θα υποστεί εξίσου βάναυσα τα τουρκικά επίχειρα της αδράνειας και της αβελτηρίας της. Και, φυσικά, θα ακρωτηριασθεί στο Αιγαίο και θα χάσει τη Δυτ. Θράκη.
Ο Τούρκος δεν συζητά! Απαιτεί κυριολεκτικά την παράδοση και την υποταγή μας διότι ακριβώς γνωρίζει σε βάθος το ποιόν και τις ανεπάρκειες της σπιθαμιαίας ηγεσίας μας, η οποία κλαυθμηρίζει μονότονα ότι θέλει λύση.
Πότε, όμως; Μόνο μετά την απελευθέρωση είναι δυνατόν η όποια ικανή, πατριωτική, σοβαρή ηγεσία να συζητήσει για λύση, η οποία πρέπει να ταυτίζεται με τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το κράτος δικαίου, τον σεβασμό των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών και προς το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
Αυτές οι ευγενείς προϋποθέσεις, πού ανευρίσκονται στην αγγλοτουρκοδιζωνική τερατουργία, την οποία οι ηγέτες μας, από τον Μακάριο μέχρι τον Αναστασιάδη, ηράσθησαν εμμανώς και εγκληματικά επιμένουν να μας επιβάλουν, ασεβούντες ξεδιάντροπα προς το σωτήριο ΟΧΙ του 2004; Ειδικά, ο Αναν-ιστής Αναστασιάδης προκαλείται ξανά να εξηγήσει, επιτέλους, στους πολίτες: Στην τουρκοδιζωνική απάτη, που έκανε παντιέρα της αδιέξοδης, ολέθριας πολιτικής του, πού ενυπάρχουν το κοινοτικό κεκτημένο και οι τέσσερεις βασικές ελευθερίες της ΕΕ;
Ο Ν. Αναστασιάδης κατήντησε ο πιο αναξιόπιστος, αλλοπρόσαλλος, πολλαπλώς ευάλωτος, υπό κατηγορία διαφθοράς, δηλ. ο πιο επικίνδυνος Πρόεδρος για την επιβίωση του κυπριακού Ελληνισμού. Ιδού, ξανά: Πρόσφατα, διαβεβαίωσε τον κυπριακό Ελληνισμό: «Δεν δεχόμαστε να μετατραπεί η Κύπρος σε προτεκτοράτο της Τουρκίας μέσα από εγκάθετους, μέσα από παρεμβάσεις που όλοι ανεξαίρετα παρακολουθούμε και όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στο εξωτερικό» (Κεντρικές Φυλακές,17/6/ 2021)». Λίγες ημέρες αργότερα, πιο έντονος, ξεκαθάρισε:
«Αρνούμαστε στην Τουρκία να θεωρεί πως είμαστε ένα κομμάτι που μπορεί να διευθύνει μέσω των εγκαθέτων της. Δεν θα επιτρέψω για όσο βρίσκομαι στην εξουσία, ή υπηρετώντας την εντολή του λαού, να μετατρέψω την Κύπρο σε προτεκτοράτο της Τουρκίας» (22/6/2021). Δεσμεύεται; Ποιον πείθει με τα λεγόμενά του; Ούτε τους πολίτες πείθει, ούτε τους ξένους.
Ο Πρόεδρος δεν λέγει την αλήθεια. Η αγγλοτουρκοδιζωνική τερατουργία, την οποία όλοι οι προκάτοχοί του έκαναν σημαία της πολιτικής τους ως δήθεν «αδήριτη ανάγκη», οδηγεί στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου και στην κραυγαλέα καταπάτηση και παραβίαση όλων των θεμελιωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων των νόμιμων πολιτών της.
Τα τρία μεγάλα κόμματα – ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ – και ο Πρόεδρος είναι οι ορκισμένοι αμύντορες της τουρκοδιζωνικής αγχόνης στον λαιμό των Κυπρίων. Την περ. Τρίτη (29/6/2021), ο διαπραγματευτής της ελληνικής πλευράς, Ανδρέας Μαυρογιάννης, μίλησε σε συζήτηση στο Παν/μιο Λευκωσίας, με αφορμή Κείμενο Πολιτικής του Καθηγητή, δρα Ανδρέα Θεοφάνους, με τίτλο: «Το Κυπριακό μετά την Άτυπη Πενταμερή – Η Πρόταση για ένα Φυσιολογικό Κράτος».
Ο Μαυρογιάννης, με έκδηλα δραματικό τρόπο, είπε: «Ανησυχώ πάρα πολύ ότι αν δεν γίνει κάτι χτες, πολύ σύντομα θα είναι πάρα πολύ αργά και για την Αμμόχωστο και για την κατεχόμενή μας περιοχή, και για τη λύση του Κυπριακού. Αυτό που συμβαίνει είναι δραματικό» και πως αυτή «είναι ίσως η τελική φάση της πλήρους καταστροφής των προοπτικών και της λύσης και της επανένωσης του τόπου».
Γιατί και τι πρέπει να γίνει κάτι… χτες; Γιατί φτάσαμε σε αυτήν την ανησυχητική εξέλιξη; Γιατί δεν έγινε αυτό το… κάτι, χτες, από τον Πρόεδρο ή το Εθνικό Συμβούλιο; Γιατί τώρα ο Μαυρογιάννης ανησυχεί; Τι συμβούλεψε τον Πρόεδρο; Οι δηλώσεις του είναι η πιο βροντερή επιβεβαίωση της αποτυχίας της κατευναστικής πολιτικής Αναστασιάδη για εξημέρωση του τουρκικού θηρίου. Αλλά, τι; Μόλις την περ. εβδομάδα έδωσε άφεση αμαρτιών στον σουλτάνο, συναινώντας στη διαδικασία για την τελωνειακή ένωση ΕΕ-Τουρκίας, ενώ προηγουμένως κοκορευόταν ότι θα ασκούσε βέτο.
Ο Ερντογάν θα εισβάλει ξανά στην Κύπρο και στην Αμ/στο. Θα «εκπλήξει τον κόσμο», δήλωσε. Ο Αναστασιάδης πώς θα αντιδράσει; Ξέρει; Ή θα καταφύγει κλαψουρίζοντας στην ποδιά της πονηρής Αλβιώνας και των εταίρων μας; Οι ευθύνες του είναι πλέον ασήκωτες και ανεξιλέωτες. Όσο για τους πολιτικούς ηγέτες, άβουλοι, μοιραίοι, ανεπαρκείς, όπως και ο Πρόεδρος, αναμένουν, απαθώς άλλοτε κι απαθώς σήμερα, τη νέα, τελική καταστροφή… Τέτοιοι σπιθαμιαίοι δεν μπορούν να αποφασίσουν για τίποτε.
*Σάββας Ιωαννίδης
Πηγή: simerini.sigmalive.com
