Γράφει ο
Γιάννης Παρασκευάς
Σίγουρα και δεν αποδέχομαι στις πάμπολλες των περιπτώσεων την «κληρονομική ευθύνη», απεναντίας όμως εν μέρει αποδέχομαι, πως «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα, αν όχι και λίγες φορές ισχύει και το αντίστροφο, αμαρτίες παιδιών, παιδεύουν τους γονείς.
Στην οικογένεια Μητσοτάκη ισχύει κάτι περίεργο αλλά εύκολα εξηγήσιμο. Αμαρτίες γονέων και παιδιών παιδεύουν τον ελληνικό λαό.
Η πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου μας, αν και ακόμα δεν έχει γραφεί και τα γεγονότα δεν έχουν ερμηνευθεί αντικειμενικά, βρίθει περιπτώσεων «πολιτικών ανωμαλιών» που προεξάρχοντα ρόλο έπαιξε η οικογένεια Μητσοτάκη και δη ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού.
Οικογένεια ταυτισμένη με την ίντριγκα, τις περίεργες και αμφιλεγόμενες συμμαχίες, πολιτικές ενέργειες και πράξεις που στόχευαν στην εξυπηρέτηση αλλοτρίων συμφερόντων και προσωπικών επιδιώξεων, άλλοτε πολιτικών και άλλοτε άλλου είδους και φύσης.
Στην όλη πολιτική ιστορία του τόπου, από την κατοχή μέχρι και σήμερα, η οικογένεια παίζει ένα ρόλο που κανένας αντικειμενικός κριτής δεν θα τον θεωρούσε επωφελή για τον τόπο.
Σίγουρα όμως επωφελής για την «Αγία Οικογένεια»
Περιφερόμενος πολιτικός ο πατέρας, αν και έξ αγχιστείας συγγενής του Βενιζέλου, δεν στέριωσε σε κανένα κόμμα, στόχος και επιδίωξή του, με κάθε θυσία και με κάθε τρόπο να είναι αυτός αρχηγός.
Στην όλη του διαδρομή δεν αποδέχθηκε, ρόλο δεύτερο και αν οι συνθήκες εκεί τον τοποθετούσαν, οι διαβολές, η υπονόμευση πολιτική και ηθική των αντιπάλων του, ήταν τα όπλα που με μεγάλη τέχνη χρησιμοποιούσε.
Αμφιλεγόμενη η στάση και η θέση του την περίοδο της κατοχής, οι μετέπειτα αγιογράφοι της ζωής του, ερμηνεύουν κατά το δοκούν ενέργειες, πράξεις και σχέσεις με τους κατακτητές.
Ίσως μια κάποια στιγμή η ιστορία δώσει τις αληθινές απαντήσεις.
Από την απελευθέρωση και μετά ίδρυσε προσωποπαγή κόμματα και με αυτά συμμετείχε στις τότε εκλογικές αναμετρήσεις.
Σταθμοί στην καριέρα του η μετά, «πολλών διαπλοκών συμμετοχή του στην ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΟΥ» και η μετέπειτα, μετά τη Χούντα και μετά την κάτω από το τραπέζι συμφωνία του με τον Εθνάρχη, προσχώρησή του στην ΝΔ.
Έναντι οποιουδήποτε τιμήματος έπρεπε ο εθνάρχης να γίνει, Πρόεδρος της Δημοκρατίας πριν από τις εκλογές του 1981.
Λυσσώδη και βεβορβορωμένη η πορεία του στα χρόνια της πρώτης κυβέρνησης της ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΟΥ με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Στο σκοτάδι κράτησαν οι τότε κρατούντες τον ρόλο του στην υπόθεση «Ασπίδα», γεγονός που έφερε στην επιφάνεια τη δράση όλων των παρακρατικών οργανώσεων και τις μετέπειτα «πολιτικές ανωμαλίες».
Πρωτεργάτης και εμπνευστής της «ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ», γνωστές πλέον οι επαφές και συνομιλίες με το παλάτι.
Εν δυνάμει πρωθυπουργός σε όλες τις Κυβερνήσεις των απόστατων, με διαβολές τορπίλισε τη συμφωνία Κανελλόπουλου – Παπανδρέου για εκλογές, με κατάληξη το Πραξικόπημα των συνταγματαρχών.
Τη δεξιοτεχνία του στην Ηθική και Πολιτική απαξίωση όλων των επωνύμων στελεχών της δεξιάς τη βίωσαν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, πρό και μετά την εκλογή του ως αρχηγού της ΝΔ.
Ιστορική η δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου μόλις πληροφορήθηκε την εκλογή Μητσοτάκη, περιέγραψε με μια λέξη το τί επεφύλαττε το μέλλον, Εφιάλτης.
Δυναμίτισε την πολιτική ζωή του τόπου και ποινικοποίησε τις πολιτικές λειτουργίες.
Μετά από τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση με τον κ. Κατσίκη.
Κατάφερε και ενέπλεξε την αριστερή στα βρώμικα παιχνίδια του και με τις ψήφους της, παρέπεμψε στο ειδικό δικαστήριο τον Ανδρέα και υπουργούς της κυβέρνησης του.
Ως βρώμικο 89 έμεινε στη μνήμη και στις συνειδήσεις των πολιτών όλη εκείνη η σκευωρία.
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι όλη εκείνη η βρωμιά, δεν συνοδεύει την πολιτική ζωή του τόπου;
Δυστυχώς, είναι πολλοί οι μαθητές και στο σημερινό πολιτικό προσωπικό της «ΣΧΟΛΗΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ», με πρώτο και καλύτερο τον υιόν, τον σημερινό πρωθυπουργό.
Πρώτος ιδεολογικός εκφραστής του «μικρού, πρωθυπουργοκεντρικού κράτους» ο πατέρας, πρώτος ευεργέτης των φίλων, πολιτικών και οικονομικών ο πατέρας, πρώτος στην εκποίηση σε ημετέρους της δημόσιας περιουσίας.
Ποιός μπορεί να αρνηθεί ότι ο γιός είναι «κακός μαθητής».
Με τέχνη, ίσως πιο εκλεπτυσμένη, μετέτρεψε την δεξιά σε κόμμα Μητσοτάκη, εξαφάνισε όλους τους λεγόμενους Βαρώνους, αγοράζει όσους πιστεύει ότι του είναι χρήσιμοι, ευεργετεί από το δημόσιο χρήμα τους ισχυρούς οικονομικούς του συνεταίρους και τεχνηέντως ελέγχει τα ΜΜΕ.
Απαξίωσε τις θεσμικές πολιτικές λειτουργίες, δέσμευσε και δεσμεύει τον ελληνικό λαό χρησιμοποιώντας την ΒΟΥΛΗ με αντιλαϊκά και αντί εργατικά νομοθετήματα.
Κάποιος κάποτε θα φέρει στην επιφάνεια τις δεσμεύσεις που ανέλαβε στην συνάντηση του με τον Ερντογάν και ποιες ήταν οι εντολές που είχε πάρει από τους Αμερικανούς.
Δέσμευσε τη χώρα με μια αδιέξοδη εξωτερική πολιτική, τη δέσμευσε στο μπλοκ που πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως δηλώνει, «η Τουρκία είναι ο σημαντικότερος εταίρος του ΝΑΤΟ και μια πολλή μεγάλη αγορά»
Ποιος εχέφρων άνθρωπος πιστεύει ότι αυτοί οι σύμμαχοι θα βρεθούν στο πλευρό μας αν συμβεί οτιδήποτε;
Θα μας οδηγήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων γυμνούς και αδύναμους και θα μας υποχρεώσουν να ικανοποιήσουμε τις αξιώσεις των Τούρκων.
Το κερασάκι στην τούρτα, με ειδικό νόμο ανέλαβε την ΕΥΠ, διόρισε κολλητούς και συγγενείς και παρακολουθεί όποιον του κάνει κέφι.
Μένω πάντα με την ίδια απορία, κανείς από την Αγία Οικογένεια δεν δούλεψε, πως είναι όμως μια από τις πλουσιότερες οικογένειες;
