Δραματική κατάσταση επικρατεί στον κλάδο οδικών εμπορευματικών μεταφορών, που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις εξαγωγές, στη λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας και στις δραστηριότητες εμπορικών και παραγωγικών επιχειρήσεων.
Μείζον πρόβλημα έχουν καταστεί οι υψηλές τιμές των καυσίμων και οι αλλεπάλληλες αυξήσεις, που ανεβάζουν σε δυσθεώρητα επίπεδα το κόστος μεταφορών. Οι μεταφορικές επιχειρήσεις δυσκολεύονται να καλύψουν το κόστος, το οποίο μεταφέρεται εν μέρει στις τελικές τιμές των προϊόντων, προσθέτοντας στον πληθωρισμό και αφαιρώντας ανταγωνιστικότητα.
Μιλώντας στο Σin ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φορτηγών Αυτοκινητιστών Ελλάδας Οδικών Εμπορευματικών και Επιβατικών Μεταφορών (ΟΦΑΕ), Απόστολος Κενανίδης αφού περιγράφει αναλυτικά τα επιπλέον κόστη που επιβαρύνουν από το φθινόπωρο τους μεταφορείς, προειδοποιεί ότι οι οδηγοί οδηγούνται στο να τραβήξουν το χειρόφρενο στις μεταφορές εμπορευμάτων δημιουργώντας σημαντικές επιπλοκές στη ραχοκοκκαλιά της οικονομίας.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Απόστολου Κενανίδη
– Είναι μεγάλο πρόβλημα για τον κλάδο οι υψηλές τιμές των καυσίμων;
Απ.: Τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτήν τη στιγμή για τον μεταφορικό κλάδο, τα τρέχοντα δηλαδή, είναι οι αυξημένες τιμές καυσίμων και τα αυξημένα ακτοπλοϊκά εισιτήρια μαζί με τον επίναυλο. Τα πιο μακροπρόθεσμα είναι η αντικατάσταση του στόλου και επίσης τα μεικτά κλιμάκια ελέγχου. Αυτά είναι τα κυριότερα αιτήματά μας, η δομή του κλάδου για να μπορέσει επιτέλους κάποια στιγμή αυτός να ανακάμψει.
Για να καταλάβετε την αύξηση του κόστους, για παράδειγμα τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για Αγκόνα-Ηγουμενίτσα από 800-900 έχουν εκτιναχτεί στα 1.300-1.600 ανάλογα την ημέρα, ενώ υπάρχει και τεράστια αύξηση του επίναυλου. Σημειωτέον δε ότι ο επίναυλος ως όρος δεν υπάρχει σε καμιά νομοθεσία, ούτε διεθνή, ούτε ευρωπαϊκό αλλά ούτε και στη χώρα μας. Είναι δε κάτι που χρησιμοποιούν μόνον οι αεροπορικές εταιρείες. Αυτό το επέβαλλαν τα τελευταία χρόνια οι ακτοπλοϊκές εταιρείες μόνον στη γραμμή της Αδριατικής, στα δρομολόγια της Ιταλίας, ενώ τους τελευταίους μήνες έχουν επιβάλλει τον επίναυλο και στη γραμμή της Κρήτης. Και μιλάμε για ένα ποσό που πέρσι ήταν στα 150 ευρώ και φέτος εκτινάχτηκε πάνω από τριακόσια.
Από τον Σεπτέμβριο που άρχισε να υπάρχει η αύξηση των καυσίμων τα καράβια είχαν βάλει αύξηση του εισιτηρίου και συνέχιζαν μέχρι και σήμερα. Αν δεν κάνω λάθοςείναι η τρίτη αύξηση μέσα σε ένα εξάμηνο στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια αλλά και στον επίναυλο.
– Εχουν ληφθεί όμως μέτρα στήριξης, τα οποία καλύπτουν και τον κλάδο μεταφορών…
Α:. Το πρόβλημα με τα καύσιμα είναι τεράστιο και το αντιμετωπίζει ο κλάδος μόνο η χώρα μας. Ολες οι άλλες χώρες της ΕΕ αξιοποίησαν τη δυνατότητα που τους έδωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επιλέξουν αν θα διαχειριστούν το πρόβλημα με επιβολή πλαφόν, με επιδότηση της τιμής, ή με μείωση του φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην ΕΕ που πραγματικά δεν έχει κάνει τίποτα έστω για να περιορίσει λίγο την τόσο μεγάλη αύξηση.
Συνεπώς, τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ούτε καν μας αγγίζουν, γιατί δεν πήρε κάποιο μέτρο για τις μεταφορικές εταιρείες. Κι έτσι υπάρχει για μας αθέμιτος ανταγωνισμός σε σχέση με τους συναδέλφους μας των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών.
Σήμερα στην Ουγγαρία το καύσιμο για τα φορτηγά κοστίζει 1,38, στη Γαλλία 1,40 και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ (που ήταν μέχρι πρόσφατα πολύ ακριβότερες από εμάς) είναι κάτω από 2 ευρώ. Ετσι οι ελληνικές εταιρείες μεταφορών δεν είναι ανταταγωνιστικές. Δεν είναι επίσης ανταγωνιστικά και πολλά εξαγόμενα προϊόντα μας – κυρίως αγροτικά, στα οποία το κόστος μεταφοράς επιβαρύνει πολύ την τελική τιμή.
– Υπάρχουν μεταφορείς που απορρίπτουν δουλειές λόγω αυξημένου κόστους;
Απ:.Φυσικά υπάρχουν συνάδελφοι που αρνούνται δρομολόγια γιατί δεν μπορούν να αντέξουν τα κόστη. Όπως κι εγώ. Τα δικά μου αυτοκίνητα που τα χρησιμοποιούσα στην Ολλανδία και Γερμανία, το ένα φορτηγό για παράδειγμα έχει σταθμεύσει και λειτουργεί μόνο με το ένα που μπορεί να μου δώσει ένα ικανοποιητικό κόμιστρο. Κι άλλου συνάδελφοί μου αντίστοιχα με μένα έχουν κάνει το ίδιο ακριβώς. Κι αν παραταθεί αυτή ηκατάσταση, οι επιχειρήσεις μεταφορών θα αναγκαστούν να σταματήσουν, θα κλείσουν τα αυτοκίνητά τους γιατί δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να καλύπτουν τόσο μεγάλο κόστος.
– Με μειωμένα έσοδα και χωρίς ρευστότητα πως ανταποκρίνεστε στις υποχρεώσεις σας;
Απ.: Σήμερα πολλοί συνάδελφοί μου αν δεν βάζουν από την τσέπη τους, που βάζουν πιστεύω όλοι, δεν βγάζουν τίποτα. Και πολλοί από εμάς σίγουρα δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και τις ασφαλιστικές τους εισφορές, και τον ΦΠΑ και γενικότερα τον φόρο προς τη χώρα.
– Υπάρχει κίνδυνος για λουκέτα;
Απ.: Ήδη, δύο μεγάλες εταιρείες μία στην Αθήνα πριν ενάμιση μήνα και μία στη Θεσσαλονίκη πριν δύο εβδομάδες έβαλαν λουκέτο. Κι έβγαλαν στην ανεργία έναν σημαντικό αριθμό ανθρώπων, όπως ήταν η μεγαλύτερη στην Αθήνα που έβγαλε 240 άτομα. Για αυτόν τον λόγο καλέσαμε την Κυριακή (27/3) γενική συνέλευση όλων των μελών, των αυτοκινητιστών γενικότερα στο Grand Hotel Palace της Θεσσαλονίκης για να πάρουμε αποφάσεις για όλες αυτές τις εξελίξεις.
Και να προσθέσω ότι πλέον οι εταιρείες καυσίμων δεν δίνουν πιστώσεις. Και όχι μόνον αυτό, αλλά πλέον και οι ακτοπλοϊκές εταιρείες ζητούν να προκαταβάλουμε το ναύλο.
– Ποιοι τομείς που επηρεάζονται από τις εξελίξεις στον δικό σας κλάδο;
Απ: Το πλήγμα που προκαλείται σε εμάς έχει αντίκτυπο σε όλο το πλέγμα της οικονομίας. Οι βασικοί καταναλωτές καύσιμου είμαστε εμείς. Μέσω ημών το κόστος μεταφοράς επηρεάζει όλους τους τομείς – μεταποίηση, εξαγωγές, εφοδιαστική αλυσίδα. Αν καταρρεύσουν οι μεταφορείς, αν δεν μεταφέρονται τα προϊόντα πρώτης ανάγκης θα λιμοκτονήσει η κοινωνία μας. Τα πρατήρια καυσίμων τη δεύτερη-τρίτη μέρα θα στερέψουν.
-Έχετε απευθυνθεί στην κυβέρνηση, διατυπώσατε προτάσεις για αντιμετώπιση των προβλημάτων;
Απ:. Εδώ και τρεις μήνες κάνουμε εκκλήσεις στην κυβέρνηση. Δυστυχώς μέχρι τώρα κανένας υπουργός δεν μας έχει δεχτεί. Απευθυνθύκαμε και στον πρωθυπουργό. Ούτε εκείνος μας έχει απαντήσει.
Οι συνάδελφοι είναι όλοι αγανακτισμένοι και στα όριά τους και δεχόμαστε καθημερινά καταγγελίες. Φυσικά προστίθενται και δυσαρέσκειες, γιατί τόσα χρόνια είχαν παραμεληθεί από τις κυβερνήσεις. Δεν αποκλείεται λοιπόν να υπάρξουν έντονες αντιδράσεις, να φθάσουμε σε κινητοποιήσεις και σε ενέργειες εκτός ελέγχου. Πολύ το φοβάμαι αυτό, όταν τόσες χιλιάδες αυτοκίνητα βγουν στους δρόμους όχι για να τους κλείσουν, καταλαβαίνετε τι θα προκύψει. Και τι θα συμβεί στην αγορά γενικότερα.
– Νωρίτερα μου είπατε κάτι για την αντικατάσταση του στόλου. Είναι γηρασμένος; Σ’ αυτή την περίπτωση θα χρειαστείτε προφανώς κεφάλαια,χρηματοδότηση, ίσως και κάποια κίνητρα…
Απ.: Εχουμε τον γηραιότερο στόλο οχημάτων στην Ευρώπη. Ο μέσος όρος ηλικίας των αυτοκινήτων μας είναι 21,5 έτη. Σε λίγο καιρό τα οχήματά μας δεν θα μπορούν να κυκλοφορούν σε ευρωπαϊκές χώρες. Διότι η χώρα μας όπως και οι άλλες ευρωπαϊκές έχει υπογράψει σύμβαση ότι μέχρι το 2030 οι μεταφορείς θα πρέπει να έχουν μειώσει το ανθρακικό αποτύπωμα ή 40 ή 60%. Διερωτώμαι: Μετά από μια 12ετή οικονομική κρίση, μετά από μια πανδημία και τώρα αυτήν την κρίση της υπέρογκης αύξησης των καυσίμων, πώς θα μπορέσουν οι Ελληνες μεταφορείς να αντικαταστήσουν τον στόλο οχημάτων τους χωρίς στήριξη από την πολιτεία; Σε όλες τις χώρες, ευρωπαϊκές και μη, υπάρχουν χρηματοδοτικά πακέτα, δίνονται επιδοτήσεις λόγω πανδημίας. Εδώ δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη. Ακόμη και η Γερμανία, που η οικονομία της είναι ακλόνητη κατά κάποιο τρόπο κι έχουν καινούργια αυτοκίνητα, επιδοτεί το παλαιό αυτοκίνητο για απόσυρση αφού πρώτα ο μεταφορέας προμηθευτεί καινούργιο, τύπου euro6plus που καίει αέριο LNG, υδρογόνο ή ηλεκτρικό. Σε εμάς που έχουμε τον παλιότερο στόλο στην Ευρώπη, δεν υπάρχει κανέναν πρόγραμμα αντικατάστασης.
